jest w naturze ludzkiej przestrzeń czasu
gdzie pełnia nasza dzieli się na wiele źródeł
drzemie w naszych okrętach cisza morska
czasem budzi się w nas
nawałnica tworzenia rzeczy nowych
jest w człowieku siła najczystsza
morze stwarzania siebie na wiele sposobów
ukrywa się w nas burza przemienności
spływa z człowieka cień jego cienia
miłość tworzenia wiara zwycięstwa
płodzi człowiek człowieka
sumienie czyste jak łzy na Bożych powiekach
jest w nas odwieczne pragnienie życia
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Ujmujący w piękny sposób przemawia do serca,..jestem pod wrażeniem pięknej poezji,tutaj czytanej w której odnajduję głęboki sens znaczeń,,gratuluję twórczego natchnienia z pozdrowieniami Iwona*
OdpowiedzUsuń